giovedì 15 gennaio 2015

L'autobus per Santa Maria



Ndunetta mia, ma t'arrcord quedda strada lunga e stretta
ca facer'm tutti i giorn nanz e ndret
gn'era tanta gent ca gìa semp d fretta
giovan, massaje, prufssionist e prevt.
Quand venìa la sera, sembrava ca tutt s' f'rmava
a luc d'u sol s'abbasciava, e s'appicciava quedda dii local
nu gn'era crisi nè delinquent ca la minacciava
e s putìa camm'nà pur sott au temporal.
Pò nu brutt giorn ha chius a prima lattaria, 
qualcun disse che era p' na malattia
ma pò appress a quedda, parecchi ati negozi hann pers' a via.
Insomma Ndunetta bella, quedda strada ca sembrava sicura
mò è dvntara solitaria, fredda e scura.
Ma lu sai stanott chi m' sò sunnat: 
sembrava ca a prima matina passav' nu trerrot
ca purtava la frutta da San Giuann fin alla piazzetta,
gn'eran i signore ca accattavan nu chil d'arance e doj carot,
e mezz a strada era turnata a gent ca gn'era na vot,
in piazza qualcun uardava sopa 
e pensava a quedda sera quann l'ora s'era fermat.
Quant foss bell, Ndunetta mia, si foss ver
ca inda alla piazzetta s' turnass a venn u pesc e la nsalat
sarebb bell assai si tutt quest succ'ress diman e no aier.
E pò m so sunnat ca sò giut tutt quant vicin a statua d lu Prut'ttor
gn'era na fila ca arrivava fin a sott au Comun:
"San Gerard mij, falla passà st'aria triste e malandrina
e si gnè qualcun ca gn vol mal, portatell, e nun dì nient a nisciun
E fa ca Putenza nostra torna quedda ca era prima"
E' stà nu bel sogn Ndunetta mia, ma mò scennemm,
ca passa l'autobus p' gì a Santa Maria.